هورمونی که با بیماری آلزایمر مقابله می کند
به گزارش بلاگ سان، خراسان رضوی محققانی که پیش از این نخستین مدلهای کشت سلولی سه بعدی بیماری آلزایمر را توسعه و دو نشانه اصلی این بیماری یعنی تولید رسوبات آمیلوئید بتا و به دنبال آن درهم تنیدگی های تاو را نشان دادند، حالا از مدل خود جهت بررسی تأثیرگذاری هورمون عضلانی ناشی از ورزش آیریزین بر صدمه شناسی بتا آمیلوئید بهره برده اند.
به نقل از مدیکال اکسپرس، گروه محققان تحت رهبری بیمارستان عمومی ماساچوست آمریکا، نتایج امیدوارکننده ای را کشف کرده است که نشان داده است درمان های مبتنی بر آیریزین امکان دارد به مبارزه با آلزایمر کمک کنند.
مشخص شده است که فعالیت بدنی رسوبات بتا آمیلوئید را در مدلهای مختلف موش مبتلا به بیماری آلزایمر می کاهد اما مکانیسم های در ارتباط با آن همچنان یک راز باقی مانده است.
ورزش سطوح گردشی هورمون آیریزین مشتق از عضله را زیاد می کند که متابولیسم گلوکز و لیپید را در بافت چربی تنظیم می کند و با تسریع قهوه ای شدن بافت چربی سفید، مصرف انرژی را زیاد می کند.
مطالعات نشان داده اند که آیریزین در مغز انسان و موش وجود دارد و سطح آن در بیماران مبتلا به آلزایمر و در مدلهای موش این بیماری کاسته می شود.
برای آزمایش این که آیا آیریزین نقش علّی در ارتباط بین ورزش و کاهش آمیلوئید بتا دارد یا خیر، دکتر سه هون چوی و یون هی کیم، از واحد تحقیقات ژنتیک و پیری در بیمارستان عمومی ماساچوست به همراه سایر همکاران تحقیقاتی این هورمون را در مدل کشت سلولی سه بعدی خود از آلزایمر اعمال کردند.
چوی می گوید: در ابتدا دریافتیم که درمان با آیریزین منجر به کاهش چشم گیر صدمه شناسی بتا آمیلوئید شد سپس نشان دادیم که این اثر ایریزین به علت افزایش سطح نپری لیزین ترشح شده از سلول های مغز به نام آستروسیت، به افزایش فعالیت نپری لیزین مربوط می شود. نپری لیزین یک آنزیم تجزیه کننده بتا آمیلوئید است که در مغز موش های مبتلا به آلزایمر که در معرض ورزش یا سایر شرایط کاهنده آمیلوئید بتا هستند، افزایش پیدا کرده است.
محققان جزئیات بیشتری را در مورد مکانیسم های ارتباط ایریزین با کاهش سطح بتا آمیلوئید کشف کردند. برای مثال، آنان اینتگرین های(پروتئین های سطح سلولی) آلفا و بتا ۵ را بعنوان گیرنده ای شناسایی نمودند که ایریزین به آستروسیت ها متصل می شود تا سلول ها را برای افزایش سطح نپری لیزین تحریک کند.
علاوه بر این، آنان کشف کردند که اتصال آیریزین به این گیرنده سبب کاهش علامت دهی مسیرهای شامل دو پروتئین کلیدی می شود. کاهش علامت دهی این مسیر برای افزایش نپری لیزین ناشی از آیریزین بسیار مهم بود.
نتایج تحقیقات قبلی نشان داده اند که در موش ها، آیریزین تزریق شده به جریان خون می تواند راه خویش را به مغز باز کند و به صورت بالقوه بعنوان یک درمان مفید باشد.
دکتر رودلف تانزی، محقق ارشد این تحقیق و مدیر واحد تحقیقات ژنتیک و پیری اظهار نمود: یافته های ما نشان داده است که آیریزین واسطه اصلی افزایش ناشی از ورزش در سطوح نپری لیزین است که منجر به کاهش بار آمیلوئید بتا می شود و مسیر هدف جدیدی را برای درمان هایی با هدف پیشگیری و درمان بیماری آلزایمر پیشنهاد می دهد.
یافته های این تحقیق در مجله Neuron انتشار یافته است.
منبع: blogsun.ir
این پست بلاگ سان را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین پستهای مرتبط
نظرات کاربران بلاگ سان در مورد این مطلب