یادداشت مهمان
لایحه حجاب در پس پرده، از کجا فرمان می گیرد؟
به گزارش بلاگ سان، فارغ از همه ضعف ها و قوت های حقوقی-فرهنگی، با یک پرسش روبرو می باشیم و آن که لایحه حجاب در واقع بینانه ترین برداشت از کجا آمده و چه اراده ای به دنبال آن وجود داشته است؟
به گزارش بلاگ سان به نقل از مهر، مهدی افراز یک کارشناس فرهنگی و اجتماعی در یادداشتی که در اختیار مهر قرار داده است نوشت: لایحه حجاب امروز با عبور از دهلیز دغدغه مندان، نخبگان و سیاست گذاران و پس از یک گردش کار چندماهه میان سه قوه و در چارچوب یک متن ۷۰ ماده ای در آستانه ورود به صحن علنی مجلس است. فارغ از همه ضعف ها و قوت های حقوقی - فرهنگی، ما با یک پرسش روبرو می باشیم که این لایحه در واقع بینانه ترین برداشت از کجا آمده و چه اراده ای به دنبال آن قرار داشته؟ این لایحه در مرکزی ترین هسته خود از کجا فرمان می گیرد و چه دستی در پس پرده به دنبال تصویب آن است؟ برای پاسخ به این پرسش به نظر می آید در یک رهیافت، می باید مسأله را از منظر واکنش اجتماعی زنان ایران در یک سال گذشته مورد وارسی قرار داد. جامعه زنان ایران یک دهه است آماج بغرنج ترین و بی رحمانه ترین "تروریسم هویتی" قرار گرفته، این "وحشت گرایی فرهنگی" در اثر بکارگیری ابزارهای نوین رسانه ای، طراحی سناریوهای انبوه شناختی و با صرف پرحجم ترین هزینه های دلاری و در چارچوب تولید سریال های نمایشی، بازار سازی های مد و لباس، بازسازی های اجتماعی چون چهارشنبه های سفید، آزادی های یواشکی و … بدون وقفه تداوم داشت و در نقطه اوجش در پاییز ۱۴۰۱ در آخرین صورت خود تحت جنبش زن – زندگی – آزادی درآمد و خویش را به سویه های عاطفی و احساسی در ابعاد قومیتی تا بین المللی هم گره زد. این تطور عجیب اسبابی را فراهم آورد تا حاکمیت در موقعیتی قرار گیرد که وضیعت اجتماعی را به لحاظ مناسبات پوشش و بنابر مصالحی در وضعیت "رهاشدگی قانونی – قضایی – انتظامی" قرار دهد. در این شرایط بی سابقه، بر مبنای همه مشاهدات روزمره و میدانی و مطابق با نتایج همه پیمایش های اجتماعی و گزارشات نهادهای رسمی، حدود ۹۰ درصد جامعه زنان ایرانی حتی در کلان شهرها، در مقابل دعوت به برهنگی و کشف حجاب از خود "خویشتن داری اجتماعی" نشان دادند. این "شکیبایی هنجاری" در شرایطی بود که همه زمینه های روانی، عاطفی، غریزی، سیاسی، معیشتی، امنیتی و قضایی یک بستر کاملا جذاب، فراهم و بی هزینه را پیش پای زن ایرانی قرار داده بود. در این میانه شکوهمندانه ترین و پرمعناترین برش از این خودنگهداری در زنانی جلوه گر شد که به لحاظ سبک زندگی، طبقه اجتماعی و الگوهای پوششی زمینه های مساعدتر و در نتیجه فاصله بسیار ناچیزتری برای کشف حجاب یا شقوق برهنگی داشتند ولی با تحفظاتی حداقلی در مقابل این دعوت مقاومت نمودند. این خود نگهداری برآمده از یک هویت فرهنگی عریق، قویم و فخیمی است که از قرن ها پیش در عمیق ترین لایه های ساخت هویتی زن ایرانی بوده و تا قرن ها بعد هم خواهد بود. ما در یک سده گذشته و سالهای قبل از انقلاب، همواره با مقاطعی روبرو بوده ایم که این بردباری فرهنگی بروز و ظهور متنوعی داشته و در موقف گوهرشاد به یک استعاره ملّی تبدیل شده است، اما حقیقت اینست که در یک سال قبل همه خیابان ها، معابر، پاساژها، سواحل و پارک های ایران به واسطه خویشتن داری میلیون های زن ایرانی به صحن هایی از گوهرشاد تبدیل گشته و زن ایرانی این دفعه در مقابل گلوله های نامحسوس و مهلک روانی – رسانه ای از خود مقاومتی حماسی نشان داده و با هر بضاعت و امکانی از هویت خود پاسداری نموده است. براین اساس باید دید و باید فهمید و باید اظهار داشت که به کار افتادن اراده حاکمیت در راه تدوین و تصویب یک لایحه قانونی در اثر فشار اجتماعی ناشی از یک خودنگهداری حداکثری از جانب زنان ایرانی بوده است که در یک شرایط نابرابر و به صورت ناخوادآگاه به همه و همچون حاکمیت فهماند که می باید در جهت همراهی و پشتیبانی از این هویت مقدس وارد میدان شود و از ابرازهای قانونی خود بهره گیری نمایند. بنابراین پشتوانه این لایحه و سایر اقدامات که از جانب ارکان مختلف حاکمیتی درحال پیگیری است مستظهر به اراده فرهنگی زنان جامعه ایرانی است.
منبع: بلاگ سان
این پست بلاگ سان را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین پستهای مرتبط
نظرات کاربران بلاگ سان در مورد این مطلب