بخش دوم گفت و گوی مجله مهر با دكتر شعربافچی؛
چگونه مادر بهتری باشیم؟
در گزارش قبلی در مورد مشکلات مادری کردن در دنیای امروز سخن گفتیم. در بخش دوم این مصاحبه که با دکتر مرضیه شعربافچی انجام شده است به راهکارهایی به جهت اینکه چطور بهتر مادری نماییم، می¬پردازیم.
خبرگزاری مهر؛ گروه مجله – محدث تک فلاح: قدم هایی که در این بخش از گزارش از آن یاد می شود بصورت تجربی طی دوران پژوهش خانم دکتر مرضیه شعربافچی دسته بندی شده و بصورت مختصر خدمت شما ارائه می شود. برای اجرائی کردن این راه حل ها نوک پیکان به سمت خود شخص مادر است. پس باید بدانیم که برخی از تفکراتی که ما درست می پنداریم شان لزوماً نتیجه درستی در تربیت فرزندان مان ندارند و ناشی از سنت های قدیم و یا تفکرات خرافی پیش از ما بوده است که برای تشخیص غلط و درست آن بهتر است به صاحب نظران این مساله مراجعه شود.
اطلاعات کسب کنیم
در گام اول مادرِخوب بودن باید اطلاعات لازم برای این کار را کسب نماییم. خیلی از ما تصور می نماییم که مادرشدن با اطلاعاتی که از اطرافیان و مادربزرگ ها و عمه و خاله و.. به دست آوردیم کفایت می کند. با خود می گوئیم مگر آنها چطور بچه هایشان را بزرگ کردند؟ من هم همان کارها را می کنم. اما واقعیت امر چیز دیگری است. دنیای مادری در عصر حاضر نیاز به اطلاعات پزشکی، روحی، تغذیه ای و.. به روزشده دارد. باید اطلاعات فرد در حد قابل قبولی به روز باشد تا بتواند در مادری کردن از آفت های تربیتی دور باشد و در گیر و دار چالش های غیرمنتظره خودرا نبازد. حتی مهمست که این اطلاعات را از کجا به دست آورده است و ذهن خودش را دست هر نویسنده و هر کتاب و هر ناشر و هر استادی ندهد.
اشتراک تجارب
اتفاق خوشایندی که به زعم آن دسته از افرادی که انجامش داده اند بسیار کاربردی است، استفاده از تجربیات افراد مشابه است. افرادی که فرزند هم سن فرزند شما دارند. افرادی که خودشان هم سن شما هستند. افرادی که تعداد فرزندشان مشابه تعداد فرزند شما است. مادرهایی که شرایط یکسان دارند در انتقال تجاربِ رویدادهای مشابه به همدیگر کمک بسیار خوبی می توانند بکنند. بطورمثال اگر در جمع مادرانی که همه شان فرزند هم سن فرزند شما دارند باشید و حرف از یک کار مشترک بین شان باشد در برخورد بعدی با کودک تان با علم به عادی بودن این اتفاق در این سن با فرزند خود برخورد می کنید که این دانش برای رابطه شما و کودک تان بسیار مفید می باشد.
عنوان درک متقابل در این جایگاه ها معنا پیدا می کند. پس از دریافت این دانش با آرامش به فکر بهبود این مسئله در فرزند خود می باشید و با خود نمی گویید: «چرا فرزند من این کار را می کند؟» بلکه می گوئید: «اقتضای سنش است و دنبال راهکارهای عملی و خوب باید باشم» در اصل در این مرحله حس افسردگی و نگرانی سراغ تان نمی آید و شما با حس مثبت به تربیت فرزندتان ادامه می دهید.
مادر از دید مادر
شما بعنوان یک مادر امروزی دید خودرا در چه محدوده ای شکل داده اید؟ اطرافیان شما چه ملاک هایی را برای مادری، خوب و چه ملاک هایی را بد می دانند؟ خانواده خودتان و یا خانواده همسر با همه نسبت های فامیلی جمع قابل توجهی از انسان ها هستند که اگر بخواهید برای تربیت فرزند خود و حتی نوع مادری کردن خود نظر و تجربه تمام افراد را داشته باشید ممکن نیست. پس بهتر آنست که پیش از مادر شدن و یا حتی پیش از ازدواج در مورد نوع مادری کردن خود خوب بیاندیشد و در صورت لزوم شبهات در ذهن خودرا با افراد صاحب نظر و کارشناس در بین بگذارد تا به یک نتیجه (تاحدی) مشخص برسد. برای نوع مادری خود اگر نیاز است دوره هایی را ببیند و یا پیش نیازهایی را که لازم است را در نظر بگیرد تا با آمادگی نسبی وارد دنیای شیرین و پردغدغه مادری شود.
پس بدانید مادری در نگاه مادر (شما) چیست!
برنامه ریزی مادرانه
اغلب مادرهای خودسرزنشگر از افرادی هستند که برای برنامه های مورد علاقه خودشان طی روز بخشی را در نظر نمی گیرند. اول اینکه مادر جهت زندگی خود باید نظم داشته باشد. بطورمثال اینکه هر شب بداند برای فردای خود چه برنامه هایی را باید داشته باشد و انجام دهد. البته که در این مورد نکته قابل توجه آنست که پیش از هر برنامه ریزی ای باید توان جسمی و روحی خودرا منصفانه بسنجد و برای تثبیت برنامه دو نکته را دقت کند: اول اینکه برنامه باید شناور باشد و با خواب و بیداری و جا به جایی اتفاقات روزانه بچه مبتلا به اختلال نشود. دوم آن که در برنامه روزانه اش کارهای مورد علاقه خودرا حتما بگنجاند. ورزش، کلاس های جذاب و حتی مطالعه و مهمانی و دیدار با دوستان بصورت تنها، باید در برنامه مادر باشد تا حال مادریِ خوبی داشته باشد. یک ربع پیاده روی صبحگاهی، انجام درازنشست در خانه، در هر ساعتی از روز امکان دارد. در یک دفترچه این برنامه ها را بنویسد و برای اجرای آن طی روز جدی باشد و به خود ایمان داشته باشد. چون عمل نکردن به برنامه ریزی خود یک لطمه است.
نیاز خودت را فراموش نکن!
با ورود به دنیای مادری بسیاری از افراد از خود می گذرند برای شادی و رشد و تربیت فرزندشان. این کار در عمل و در طولانی مدت صدمه ای جبران ناپذیر دارد و در راه تربیت فرزند نوعی انحراف است. در دوران مادری حتی اگر همسر مهربان و همراهی داشته باشید نباید نقش اصلی و اول خودرا فراموش کنید. شما اول در این زندگی با جایگاه همسری وارد شدید و سپس مادر شدید. اهتمام کنید که با مادری کردن برای فرزندتان، باقی افراد منزل را خسته نکنید. با تقسیم کار و تعامل با افراد خانه، به نقش همسری در جایگاه خود و نقش مادری در جایگاه خود دقت و رسیدگی کنید. با این کار شرایط را نه فقط برای خود بلکه برای تمام افراد خانه بهینه کرده اید. نگذارید بچه داری جایگزین همسرداری شود. کارهایی از قبیل رفتن به آرایشگاه، خرید برای خودتان و حال خوب تان و مراقبت از تغذیه و سلامت خودرا کنار نگذارید و به آنها اهمیت ویژه دهید.
کمک خوب است!
در دوران مادری، مخصوصاً ابتدای مادر شدن اهتمام کنید برای انجام کارها به بقیه افراد اطراف تان اعتماد کنید. به مادر و مادرشوهر اعتماد کنید. مطمئن باشید که بچه داری آنها اگر بهتر از شما نباشد بدتر هم نیست. البته در بعضی اوقات کمک گرفتن از همسایه، دوست و یا اقوام و به خصوص خود همسر نیز می تواند اتفاق خوبی باشد. اما در این کار حواس تان به افراط و تفریط هم باشد. نه آن گونه که هر روز فرزندتان را بسپارید و به گردش و تفریح بروید و نه اینکه کلاً بی خیال خودتان شوید و به خاطر عدم اعتماد و یا خجالت و یا دریافت برچسب های بی مسئولیتی و… فرزندتان را به کسی نسپارید و قید حال خوب خودتان را بزنید. با خودِ افراد هماهنگ شوید و برنامه ریزی کنید تا نیاز طبیعی تان را پاسخ دهید.
امان از کرونا
کرونا و خانه ماندنِ افراد لطمه های قابل تأملی برای خانواده ها داشته است. به خصوص آن دسته از خانواده هایی که حتی از بیرون رفتن از منزل هم ابا داشتند و برای پیاده روی و یا پارک هم از خانه بیرون نمی آمدند. این کار موجب می شد که هم زمان با خانه ماندن تمام اعضای خانه، کار مادر هم تمام وقت باشد و در صورتیکه فرزندان به درس خود می رسیدند و آقای خانه هم به کارهای خود می رسید، خانم خانه بصورت تمام وقت درحال خدمت رسانی به اعضای خانواده بود. این اتفاق مثالی از نداشتن تقسیم وظایف است. اگر یک مادر از بامداد تا شب درحال سرویس دهی به اعضای خانه باشد برای خود هیچ زمان فراغتی ندارد و احساس خستگی و عدم رضایت در او شکل می گیرد. این شرایط برای مادری که فرزند کوچک تر دارد بسیار محسوس تر از باقی افراد است. پس پیشنهاد می شود که با اعضای خانه نشستی داشته باشیم و کارهای خانه را تقسیم نماییم تا بار سنگین روی دوش یک نفر نباشد.
این پست بلاگ سان را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین پستهای مرتبط
نظرات کاربران بلاگ سان در مورد این مطلب